توصیف واکه‌های ساده در گویش لکی نورآبادی در قیاس با زبان فارسی

مقالۀ حاضر با هدف توصیف واکه‌های ساده در گویش لکی نورآبادی در تقابل با فارسی نوشتاری معیار نگاشته شده است. بر این مبنا، به دنبال مقدمه‌ای کوتاه مشتمل بر جای‌گاه این گویش در خانوادة زبان‌های ایرانی، به ارائۀ مجموعه‌ای از تحلیل‌های ساختاری در آن می‌پردازیم. تحلیل فوق، با تأکید بر نقش واجی کشش واکه‌ای در گویش، واکه‌های ساده در آن را در چهار دسته: 1. پسین و گرد [/u/, /:ɔ/, /ɔ/, /:ɑ/, /ɑ/]، 2. پیشین و گسترده [/i/, /:I/, /I/, /ε/, /a:/, /a/]، 3. پیشین و گرد [/У/, /:ø/, /ø/] و 4. مرکزی [/ә/, /ɜ/] ارائه و توصیف می‌‌‌نماید. تقسیم‌بندی فوق مجموعه‌ای مشتمل بر 16 واکۀ ممیز را در نظام واکه‌ای گویش در مقابل نظام 6 واکه‌ای فارسی برمی‌شمرد.